Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και ο Σταμάτης Κραουνάκης παρουσίασαν τη νέα δισκογραφική δουλειά τους.
Ήταν μία παρουσίαση, από τις ωραίες, τις γεμάτες κόσμο, χαρά και μουσική. Αλλά ταυτόχρονα διαφορετική.
Τη Τρίτη 22 Μαρτίου 2022 έγινε η παρουσίαση του νέου άλμπουμ με τίτλο «Τι Να Λέμε Τώρα» της Ελεωνόρας Ζουγανέλη και του Σταμάτη Κραουνάκη στον εμβληματικό χώρο της «Ταινιοθήκης της Ελλάδος».
Πλήθος κόσμου, φίλων, συνεργατών και δημοσιογράφων βρέθηκαν δίπλα τους για να ακούσουν τη νέα τους δουλειά μέσα από μία ταινία με σχεδόν όλα τα τραγούδια του άλμπουμ, οπτικοποιημένα από τον Βαγγέλη Τσαουσόπουλο και την Μαρίνα Δανέζη.
Δέκα video clips γεμάτα φως και συναίσθημα για δέκα μοναδικά τραγούδια από το άλμπουμ.
Ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή ήταν η προβολή ενός αφιερωματικού video έκπληξη που ετοίμασε ο ίδιος ο Σταμάτης Κραουνάκης για το τελευταίο τραγούδι του άλμπουμ, το «Μεταχειρίζομαι Τους Ίσκιους», με πλάνα και εικόνες από όλη τη διαδρομή των δυο και τη προετοιμασία αυτού του άλμπουμ.
Ο Σταμάτης Κραουνάκης μίλησε για την Ελεωνόρα Ζουγανέλη και τη συνεργασία τους:
«Για την Ελεωνόρα Ζουγανέλη: Διερευνούσα μέσα στο κεφάλι μου τις δυνατότητες που μου δίνει αυτή η προσωπικότητα.
Καταρχήν ένα βασικό: δεν είχα να λογοκρίνω τίποτα. Η προσωπικότητά της δεν μου επέβαλε καμία λογοκρισία στο τι θα της γράψω. Με απελευθέρωνε αυτή η φύση. Στο να της γράψω ότι μου κατέβαινε.
Και στην ουσία αυτό έκανα. Πάνω σε ένα σκοτεινό stage, φώτισα το πρόσωπό της και την ζωγράφισα, την έφτιαξα μέσα στο κεφάλι μου σε πάρα πολλούς ρόλους. Παίζει, νομίζω, πολλές Ελεωνόρες.
Ουσιαστικά τής έφτιαχνα μονολόγους, για να έχει ενδιαφέρον τι κάνει μία πολύ καλή τραγουδίστρια, όπως είναι. Μια τραγουδίστρια που έχει μεγάλη διαδρομή, και στο τραγούδι και στη σκηνή.
Δεν της φαίνεται, αλλά είναι ντροπαλή. Την ώρα που προσεγγίζει το αντικείμενο είναι ντροπαλή. Αυτό είναι μεγάλη αρετή. Κι εγώ ελευθερώθηκα κι αυτή στη συνέχεια, όταν κατάλαβε ότι δεν έχει να αποδείξει, παρά μόνον να κατακτήσει τις προτάσεις που της δόθηκαν, γίναμε πολύ τρυφεροί, κοντά. Δεν έχω αγωνία για το αποτέλεσμα. Το έχω αγαπήσει πολύ.
Αυτή η γυναίκα μπορεί να κάνει τα πάντα. Είναι μία κοπέλα που δεν φοβάται τίποτα.
Ποιο είναι το πιο τολμηρό που έγραψες; Το “Μεταχειρίζομαι Τους Ίσκιους”. Είναι και το τελευταίο κομμάτι του δίσκου. Το πρότεινα μετά φόβου, διότι είναι πάρα πολύ ιδιαίτερο, και το κείμενό του και η μουσική του. Είναι υπέροχη! Όταν αποφάσισε πια να το εκφράσει, όταν μπήκε μέσα, πραγματικά, στο κομμάτι, κέντησε. Κι εγώ έχω χαρεί πολύ, διότι ήταν ένα πράγμα που το ήθελα και το αγαπούσα πολύ.
Για το “Πέταξα”: Να το πω τολμηρά εγώ, για να ξεφοβίσουμε κι όλους αυτούς τους ανθρώπους που ξίνισαν. Ξίνισαν αρκετοί. Είναι το φινάλε της πρώτης πράξης ενός μιούζικαλ, στο οποίο μία γυναίκα διηγείται την ζωή της. Όταν κλείνει έναν κύκλο, χωρίζει ας πούμε τον πρώτο γκόμενο, και παθαίνει αυτό που παθαίνουμε όταν χωρίζουμε. Που νομίζουμε ότι τέλειωσαν όλα. Ενώ, αντίθετα, αρχίζουν όλα.
Όταν μπαίνω σε έναν γυναικείο ρόλο, κάτι παθαίνω πάντα.
Χαίρομαι διότι στην Ελεονόρα δίνεται μία δυνατότητα, αυτή τη στιγμή, να δείξει την γκάμα της. Και όχι μόνον τη φωνητική της γκάμα, διότι, εντάξει, αυτό το ‘χει. Ουσιαστικά, την ερμηνευτική της γκάμα.
Είναι πολύ ενδιαφέρον πόσο σκληρή είναι στα δραματικά. Η Ελεονόρα έχει κάτι… καμπαρέ. Δεν πάσχει από “σάλτσα”, από μελό.
Είμαι πολύ τυχερός και πολύ χαρούμενος που συνάντησα αυτό το κορίτσι. Έχουμε και στην τρέλα μία καλή συγγένεια. Συνήθως λέμε τρέλα τη βαθιά ευαισθησία, για να μην μάς πονάει. Εκεί, στο σημείο που αρχίζει η τρέλα να γίνεται κάτι που σε πονάει κι εσένα, κάπου βρέθηκε μία ουσιαστική συγγένεια με την κοπέλα αυτή. Και την αγαπάω πολύ γι’ αυτό.
Διαισθάνομαι ότι είναι μία πρωταγωνίστρια με την οποία έχω να κάνω δουλειά. Δεν νιώθω ότι τελείωσε τώρα, αυτό, πάμε γι’ άλλο. Μάλλον, ανοίγουμε δουλειές, που λένε.
Όταν ένας δημιουργός συναντιέται με έναν ικανό ερμηνευτή, κάτι πάντα γίνεται. Στην ιστορία του Τραγουδιού, αυτό συνέβαινε πάντα. Όταν ένας δημιουργός συναντάει τον ερμηνευτή του (εμένα η ζωή μού το έχει αποδείξει αυτό), είναι πολύ ωραίο. Είναι ευλογία.
Ήταν και μία δική μου ανάγκη, με την πρωταγωνίστρια αυτή, να πάω σε ένα καινούργιο τοπίο μη αναμενόμενο. Ήθελα ο ήχος, όλο το σύστημα, να έρθει σε μία καινούργια πίστα. Και νομίζω ότι πως τα καταφέραμε. Ήθελα το επόμενο δωμάτιο. Και αυτό και η Ελεονόρα το σήκωσε στην πλάτη της πολύ ωραία: Η επόμενη μέρα. Επιστροφή στο φως.
Γεννήθηκε μέσα στο αττικό φως, ότι και να πούμε. Δεν ηχογραφούσαμε στη Γερμανία, ούτε στο Λονδίνο. Ήμασταν στην Αττική. Για να φέρει πιθανώς την ειρήνη. Να φέρει αυτό το αττικό φως που τα νικάει όλα. Και νομίζω θα γίνει. Θα γίνει. Δηλαδή την ώρα που θα κάνουν έξοδο τα πράγματα προς την κοινωνία, θα είναι βοηθητικά. Κάποια πράγματα από εκεί μέσα, θα δώσουν ελευθερία».
Η Διευθύνουσα Σύμβουλος της Minos EMI/Universal, κ. Μαργαρίτα Μάτσα, αφού καλωσόρισε όσους ήταν εκεί στην παρουσίαση ενός άλμπουμ με άρωμα παλαιάς δισκογραφίας ή καλύτερα δισκογραφίας αλά παλαιά όπως τόνισε, συμπλήρωσε τα εξής:
«Το άλμπουμ αυτό ήταν το αποτέλεσμα πολλών συναντήσεων εντός και εκτός του στούντιο, εν μέσω lockdown αλλά και μετά από αυτό των δύο καλλιτεχνών με μοναδικό δεδομένο το θαυμασμό που έτρεφε ο ένας για τον άλλον.
Την πρώτη φορά που με κάλεσαν να πάω στο στούντιο να ακούσω τα τραγούδια είπα όταν τέλειωσε η ακρόαση ότι είχα πάνω από 15 χρόνια να νιώσω συγκινημένη ακούγοντας τραγούδια κι αισθάνθηκα ότι έχουμε ένα υλικό στα χέρια μας που θα αφήσει εποχή στην ελληνική δισκογραφία και ελπίζω να μην διαψευσθώ.
Έτσι γεννήθηκε η ανάγκη να τα αποτυπώσουμε και σε εικόνα μιας και το καθένα είναι μία μικρή ιστορία όπως ο Σταμάτης την φαντάστηκε μέσα από τα μάτια της ηρωίδας του της Ελεωνόρας.
Επίσης θέλω να πω ότι πρωτεργάτης ήταν ο παραγωγός Νεκτάριος Κόκκινος ο οποίος εδώ και καιρό είχε αρχίσει να φλερτάρει με την ιδέα αυτής της συνάντησης και πραγματικά τον ευχαριστώ πολύ».
Τέλος, η Ελεωνόρα Ζουγανέλη είπε μεταξύ άλλων:
«Ο Σταμάτης με ξεκλείδωσε, χωρίς να το καταλάβω, με οδηγούσε, εκεί που ήθελε κι εγώ αφηνόμουν με ασφάλεια στα χέρια του.
Η συνεργασία μας είναι ένα πολύ μεγάλο δώρο και αυτό που θα του χρωστάω, θα του το οφείλω πάντα -εκτός, από το ίδιο το υλικό και τα τραγούδια του- είναι ότι ο Σταμάτης με βοήθησε να καταλάβω πράγματα για τον εαυτό μου.
Μέσα από τα μάτια του αντιλήφθηκα όσα έχω κατακτήσει, συνειδητοποίησα την προσωπική μου διαδρομή, κάτι που το είχα ανάγκη ως χάδι, ως ένα χέρι που σου απλώνει ένας φίλος και είμαι ευγνώμων για αυτό».
Ήταν μία παρουσίαση-ακρόαση που γέμισε όλους όσοι ήταν εκεί, με χαρά, νοσταλγία και υπέροχα συναισθήματα.
