Ο Νίκος Παπάζογλου ήταν κάτι καινούργιο, φρέσκο και αναζωογονητικό για την ελληνική μουσική σκηνή, αποτελώντας πηγή έμπνευσης για τους μεταγενέστερους.
Ο Νίκος Παπάζογλου, ο οποίος υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς και επιδραστικούς Έλληνες τραγουδοποιούς, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 20 Μαρτίου 1948.
Άρχισε να ξεδιπλώνει το ταλέντο του στα μέσα της δεκαετίας του ’70, ανοίγοντας το δρόμο για μια ολόκληρη γενιά μουσικών, όπως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης, ο Σωκράτης Μάλαμας.
Τραγούδια, όπως τα «Τρελή Κι Αδέσποτη», «Κανείς Εδώ Δεν Τραγουδά», «Αύγουστος», «Υδροχόος», «Φύσηξε Βαρδάρης» και «Πότε Βούδας, Πότε Κούδας», αποτελούν διαμάντια του λεγόμενου νεολαϊκού τραγουδιού, που άρχισε να διαμορφώνεται στα τέλη της δεκαετίας του ’70 με την κυκλοφορία της «Εκδίκησης Της Γυφτιάς», ως αντίδραση της έντονης πολιτικοποίησης της καλλιτεχνικής δημιουργίας τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Διαφήμιση
Τη συναυλιακή εικόνα του Νίκου Παπάζογλου συμπλήρωναν το κόκκινο φουλάρι και το μπαγλαμαδάκι που δεν τα αποχωριζόταν ποτέ κάθε καλοκαίρι, όταν «όργωνε» την Ελλάδα με το συγκρότημά του «Λοξή Φάλαγγα», έχοντας αποκτήσει ένα πιστό κοινό.
Ο Νίκος Παπάζογλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, απ’ όπου ξεκίνησε τη μουσική του διαδρομή στα μέσα της δεκαετίας του ’60, παίζοντας ροκ σε συγκροτήματα όπως οι «Fratelli», οι «Μακεδονομάχοι» και οι Olympians» του Πασχάλη Αρβανιτίδη. Για τον Πασχάλη έγραψε τραγούδια και τον αντικατέστησε στο συγκρότημα, όταν αυτός κλήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία.
Το 1972 τον συναντάμε στο Άαχεν της τότε Δυτικής Γερμανίας μαζί με το συγκρότημα Zealot (Ζηλωτής), να επιχειρεί διεθνή καριέρα. Θα ηχογραφήσει μερικά κομμάτια στο Μιλάνο και θα επιστρέψει οριστικά στα πάτρια εδάφη το 1976. Ο θρύλος λέει ότι κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο εξωτερικό κάποιος του ζήτησε να παίξει ένα ελληνικό τραγούδι, φέρνοντάς τον σε αμηχανία, καθώς δεν ήξερε κανένα.
Το επεισόδιο αυτό τού άλλαξε τις απόψεις για τη μουσική και το πρώτο πράγμα που έκανε όταν επέστρεψε στην Ελλάδα ήταν να αγοράσει ένα μπαγλαμαδάκι το οποίο δεν το άφησε ποτέ.
Ο Νίκος Παπάζογλου ήταν ανακάλυψη του Διονύση Σαββόπουλου, τον οποίο γνώριζε από τα παιδικά του χρόνια.
Τον Δεκέμβριο του 1976, συμμετέχει στη μουσικοθεατρική παράσταση «Αχαρνής – Ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια», που έστησε ο Σαββόπουλος στην μπουάτ «Ρήγας» της Πλάκας με απρόσμενα μεγάλη επιτυχία. Από την παράσταση αυτή θα προκύψει ο ομώνυμος δίσκος, στον οποίο, εκτός από τον ίδιο και τον Σαββόπουλο συμμετέχουν οι Σάκης Μπουλάς, Ηλίας Λιούγκος, Βαγγέλης Ξύδης, Νίκος Ζιώγαλας και Μελίνα Τανάγρη.
Το 1978, συνεργάζεται εκ νέου με τον Διονύση Σαββόπουλο, ο οποίος είχε αναλάβει την παραγωγή του δίσκου «Η Εκδίκηση Της Γυφτιάς» των Νίκου Ξυδάκη και Μανώλη Ρασούλη. Ήταν ένας δίσκος – σταθμός για το λαϊκό τραγούδι, με τη χαμογελαστή εικόνα του Νίκου να φιγουράρει στο εξώφυλλο. Τραγούδια όπως τα «Τρελή Κι Αδέσποτη» και «Κανείς Εδώ Δεν Τραγουδά» αγαπήθηκαν και τραγουδήθηκαν όσο λίγα.
Η πρώτη αντιμετώπιση του δίσκου από κοινό και κριτικούς ήταν «χλιαρή», στο πέρασμα των χρόνων όμως η «Εκδίκηση της Γυφτιάς» καταξιώθηκε και καθιέρωσε το Νίκο Παπάζογλου στη συνείδηση του κοινού.
Το ελληνικό τραγούδι εκείνη την περίοδο βρισκόταν σε δημιουργική αναταραχή και ο Νίκος Παπάζογλου δεν ακολούθησε τα μονοπάτια των προηγούμενων.
Ήταν πραγματικά κάτι καινούργιο, φρέσκο και αναζωογονητικό για την ελληνική μουσική σκηνή. Ο δημιουργός Παπάζογλου έγινε πηγή έμπνευσης για πολλούς μεταγενέστερους.
Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στο στούντιο «Αγροτικόν» που είχε στήσει με προσωπική εργασία και μεράκι ο Νίκος Παπάζογλου στην Κάτω Τούμπα της Θεσσαλονίκης
Εκεί θα ηχογραφήσουν γνωστοί καλλιτέχνες από διάφορα μουσικά είδη, όπως οι Σωκράτης Μάλαμας, Χειμερινοί Κολυμβητές, Φατμέ, Σάκης Παπαδημητρίου, Φλώρος Φλωρίδης, Θανάσης Παπακωνστίνου, Mode Plagal, Νίκος Καρβέλας, Σαβίνα Γιαννάτου, Ξύλινα Σπαθιά και Blues Gang.
Ο Νίκος Παπάζογλου συμμετείχε σε πολλούς δίσκους που δημιουργήθηκαν σε αυτό το στούντιο, ως παραγωγός, ηχολήπτης, ενορχηστρωτής και μουσικός. Το «στούντιο αποτέλεσε έναν πυρήνα όπου μαζεύονταν όλοι και πρόσφεραν ιδέες και παιξίματα», όπως είχε δηλώσει ο ίδιος.
Διαφήμιση
Παράλληλα, δημιούργησε το δικό του label στη δισκογραφία, το «Στρογγυλοί δίσκοι», με σκοπό να αναδειχθούν μέσα από αυτό νέα ταλέντα «για ανανεώνεται ο χώρος».
H συνεργασία των Ξυδάκη / Ρασούλη θα συνεχιστεί τον επόμενο χρόνο με τα «Δήθεν», όπου τραγουδά μαζί με τον Δημήτρη Κοντογιάννη και τη Σοφία Διαμαντή.
Το 1983, πραγματοποίησε μερικές εμφανίσεις στην μπουάτ «Zoom» της Πλάκας με το συγκρότημά του «Ταχεία Θεσσαλονίκης», ενώ την ίδια χρονιά συγκέντρωσε τραγούδια που είχε γράψει ο ίδιος και κυκλοφορεί τον πρώτο προσωπικό του δίσκο «Χαράτσι», από τον οποίο ξεχωρίζουν τα τραγούδια «Αύγουστος», «Υδροχόος», «Καρυάτιδα» και «Με Το Τραγούδι Με Το Κρασί».
Το 1986, κυκλοφόρησε τον δεύτερο δίσκο του «Μέσω Νεφών» («Ο Μοναχός Ο Άνθρωπος», «Στη Ρωγμή Του Χρόνου», «Φύσηξε Ο Βαρδάρης», «Καλημέρα», «Το Όνειρο») και το 1991 τα «Σύνεργα» (Απόψε Σιωπηλοί).
Την ίδια χρονιά, ηχογράφησε και κυκλοφόρησε την «Επιτόπιο Ηχογράφηση», που έγινε στο θέατρο του Λυκαβηττού.
Το 1995 κυκλοφόρησε ο δίσκος του «Όταν Κινδυνεύεις Παίξε Την Πουρούδα» με τραγούδια, όπως «Δεν Είμαι Ποιητής , «Νυκτερινό Α’», «Νυκτερινό Β’», «Όμως Εγώ» και «Μάτια Μου».
Το 2005 κυκλοφόρησε η τελευταία του δουλειά, με τίτλο «Μά ‘ισσα Σελήνη». Την ημέρα της κυκλοφορίας του δίσκου, ο Νίκος Παπάζογλου κέρδισε το Βραβείο Μουσικής στα Κρατικά Κινηματογραφικά Βραβεία Ποιότητας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για τη μουσική της ταινίας «Νοσταλγός» που σκηνοθέτησε η Ελένη Αλεξανδράκη.
Εκτός από τις προσωπικές του δουλειές, συμμετείχε στη «Ρεζέρβα» (1984) και στο «Ζήτω Το Ελληνικό Τραγούδι» (1986) του Διονύση Σαββόπουλου, στο «Πότε Βούδας, Πότε Κούδας» (1986) του Μανώλη Ρασούλη όπου τραγουδά το ομώνυμο κομμάτι, στο «Σείριο Υπάρχουνε Παιδιά» (1988) του Μάνου Χατζιδάκι και στο δίσκο «Όλοι Δικοί Μας Είμαστε» (1984) του Χρήστου Νικολόπουλου.
Χαρακτηριστικό του Νίκου Παπάζογλου ήταν το κόκκινο μαντήλι που φορούσε στο λαιμό σε όλες του τις εμφανίσεις. Άρχισε να το φορά στη μοτοσυκλέτα, για να μην καρφώνονται μέλισσες στο λαιμό.
Του έμεινε και έγινε σήμα κατατεθέν.
Ο Νίκος Παπάζογλου πέθανε από καρκίνο στις 17 Απριλίου 2011, λίγο καιρό μετά το θάνατο του συνεργάτη του, Μανώλη Ρασούλη.
